دودکش روم سیلد پکیج

پکیج‌های دیواری به چند دسته تقسیم می‌شوند:

۱) پکیج‌های تک مبدلِ یا حرارت مستقیم همان‌طور که از اسمش پیداست دارای یک مبدل می‌باشد

که مبدل آن‌هم در گرمایشی و هم در آب – گرم مصرفی مشترک است و اگر آب سختی بالایی

نداشته باشد بهتر است از این پکیج‌ها استفاده شود.

۲) پکیج‌های دو مبدلِ یا حرارت غیرمستقیم به پکیج‌هایی گفته می‌شود که دارای دو مبدل اولیه

و ثانویه هستند و برای مناطقی که رسوب و سختی آب بالایی دارند استفاده می‌شود. به علت

وجود دو مبدل جداگانه، دستگاه دیرتر رسوب می‌گیرد. امّا این دستگاه به علت وجود مبدلی ثانویه،

پمپ دستگاه چه در حالت گرمایشی و چه در حالت آب گرم بهداشتی باید کار کند، درنتیجه انرژی

بیشتری مصرف می‌شود و از طرفی وجود قطعات اضافی مانند: مبدلی، شیر سه‌طرفه و… هزینه

سرویسی را بالا می‌برد.

پکیج‌های دیواری ازنظر دودکشی به دودسته تقسیم می‌شوند: ۱) پکیج‌های فن دار (روم سیلد):

در این نوع پکیج‌ها هوای مورد نظر از دودکشی دوجداره استفاده می‌شود، که این دودکشی

محصولات احتراق را به بیرون می‌دهد و اکسیژن لازم را از بیرون می‌گیرد. درنتیجه خطراتی مثل

گازگرفتگی به حداقل مارسد. ۲) پکیج‌های بدون فن: مانند یک آبگرمان دیواری معمولی عمل

می‌کند و محصولات احتراق را از دودکشی ساختمان بیرون می‌دهد، امّا برعکس پکیج‌های

فن دار اکسیژن لازم را از هوای محیط استفاده می‌گیرد.

دودکش روم سیلد پکیج

انواع پکیج‌ها: ۱ ديواری ۲ – زمینی۳- چگالش

فصل دو: احتراق

هوای اولیه و هوای ثانویه در دستگاه گازسوز، هوای موردنیاز سوخت، به دو طریق در مشعلی تولید می‌شود:

الف) هوایی اوليه

ب) هوای ثانویه

هوایی که قبل از خارج شدن گاز از سوراخ سر مشعلی با گاز مخلوط می‌شود، «هوای اولیه» نام دارد. در بیشتر

مشعلی‌های گازسوز، فقط بخشی از هوایی که برای سوختن کامل گاز لازم است، به‌صورت هوای اولیه تأمین

می‌شود. بخش دیگری از هوا که برای احتراق کامل گاز، ضروری است و از اطراف شعله‌های مشعلی گرفته

می‌شود، «هوای ثانویه» نامیده می‌شود.

دودکش روم سیلد پکیج

دسته‌بندی لوازم گازسوز لوازم گازسوز ازلحاظ تهویه و تخلیه گازهای حاصل احتراقی به ۳ گروه تقسیم می‌شوند:

گروه A: لوازم گازسوزی که در زمان مصرف اکسیژن موردنیاز برای احتراق را از محلی نصب خود تغذیه می‌کنند

و محصولات احتراقی را به محلی نصب خود بازمی‌گرداند مثل اجاقی گاز یا سماور. گیج‌ها به علت مصرف

زیاد گاز نمی‌توانند جزء این گروه قرار گیرند زیرا اگر پکیج از فضای محدودی اکسیژن استفاده کند و محصولات

احتراقی خود را به همان محلی تخلیه کند پس از مدتی نسبت و اکسیژن و گاز به‌هم‌خورده و شروع به تولید

گازهای سمی خواهد کرد. گروه B: به لوازم گازسوزی گفته می‌شود که اکسیژن موردنیاز برای احتراقی را

از محلی نصب دستگاه تغذیه می‌کنند و گازهای حاصل از احتراق را به بیرون از محل نصب از طریق دودکشی

یا سیستم خروج اجباری دود (فن) تخلیه می‌کنند، مانند بخاری یا آبگرمان. و پکیج‌های گازی در صورت

وجود فضای مناسب یعنی به ازای هر یک کیلووات چهار مترمکعب هوا و همراه با دریچه تغذیه هوایی

که قابلی بستن نباشد امکان‌پذیر است، البته خروج دود از پکیج و تخلیه آن به بیرون از ساختمان در

صورت داشتن دودکشی با شرایط استاندارد ممکن است و در صورت استاندارد نبودن دودکشی،

می‌توان از دستگاه‌های فن دار یا خروج اجباری با رعایت نکات ایمنی استفاده نمود. گروه C:

به لوازم گازسوزی گفته می‌شود که اکسیژن موردنیاز برای احتراقی را از فضای بیرون از محوطه

نصب، تغذیه و گازهای حاصل احتراقی را به فضای بیرون هدایت می‌کند. به این نوع دستگاه

محفظه اتاق کی احتراقی بست ہے یا rOOmSealedگفت می شود۔ این عملی می تواند از

طریقی یک لوله‌های دوجداره یا ، ولوله تک جداره انجام گیرد. لوله‌های دوجداره که به آن

دودکشی‌های هم‌محور نیز گفته می‌شود، از قسمت جدار خارجی هوای موردنیاز را تغذیه

و گازهای حاصل از احتراقی را از جدار داخل تخلیه می‌کنند.